Uyku sistemleri, herkesin biyolojik saatiyle uyumlu bir halde gelişir ve çoklukla dört ana tipe ayrılır. Bu cinsler, ünlü uyku uzmanı tarafından, insan davranışlarını hayvanlar üzerinden anlatmak için “ayılar”, “kurtlar”, “aslanlar” ve “yunuslar” olarak sınıflandırılmıştır.
Ayılar: Doğal uykucular
Ayılar, doğal uyku tertibi ile tanınan en yaygın tipi oluşturur. Bu bireyler, güneşin doğuşuyla uyanıp akşam saatlerinde dinlenmeye geçerler. Günün ortasında ise güç düzeyleri düşer ve verimsizlik başlar.
Çoğunlukla erken yatıp erken kalkmayı tercih ederler. Sistemli bir uyku ritüeline sahip olan ayılar, sabahları epeyce dinç ve verimli olabilirler.
Kurtlar: Geceyi severler
Kurtlar, gece kuşları olarak bilinir. Ekseriyetle geç uyanır ve gece boyunca daha faal olurlar. Bu nedenle, gündüz saatlerinde düşük güç gösterirler. Kurtlar için sabah erken kalkmak, birden fazla vakit zorlayıcı olabilir.
Gece geç saatlerde verimli çalışabilen bu küme, kendilerini gecenin karanlık saatlerinde daha canlı hisseder.
Aslanlar: Sabah kuşları
Aslanlar, erken kalkmayı seven ve sabah saatlerinde en yüksek performansı gösteren bireylerdir. Öğlenden sonra suratları yavaşlar ve dinlenmeye çekilirler. Aslanlar için sabahları çalışmak, daha kolay ve verimli olduğu için günlük işlerini çoğunlukla bu saatlerde bitirirler. Günün ilerleyen saatlerinde güçlerini düşürüp rahatlamak en gerçek seçenek olur.
Yunuslar: Şiddetli uykucular
Yunuslar, başkalarına nazaran en farklı uyku tertibine sahip kümedir. Nüfusun yalnızca %10’unu oluştururlar ve ekseriyetle çok az uyurlar. Uykularını yarı beyinle yaparak çevreyi gözlemlemeye devam ederler.
Bu durum “Unihemisferik Uyku” olarak isimlendirilir. Yunuslar, sabahları hayli hudutlu ve güçsüz olabilirler. Ayrıyeten, kısa vadeli ve dikkat gerektiren işlere daha yatkınlardır, riskli vakit idaresi ise onların alışık olduğu bir şeydir.
