Uzun saatler boyunca odaklanarak bir projeyi bitirmeye yaklaştığınızı düşünün. Sonra, birisi gelip bilgisayarınızı kapatıyor ya da notlarınızı alıp çabucak durmanızı istiyor. İşte bu, çocuklarınızın oyun saatlerine hürmet göstermenin ehemmiyetini anlamanızı sağlayacak bir benzetme…
Oyun, çocuk için yalnızca bir cümbüş değil, bir tıp meslek üzeredir. Çocuklar, oynadıkları oyunları bir iş olarak görürler. Kurdukları dünyalar, yarattıkları yapılar, oyunlarındaki karakterler; hepsi onların için bedelli ve manalıdır.
Yaratıcı süreçlerini ciddiye almak, onlara da hürmet göstermek demektir. Bir çocuğun oynadığı oyun, yalnızca eğlencelik değil, birebir vakitte gelişimsel bir adımdır; tıpkı yetişkinlerin iş yaparken öğrendikleri marifetler üzere.
Ebeveynler, oyun saatini sona erdirirken, bazen çocuğun yarattığı dünyayı yarıda bırakmaya zorlarlar. Halbuki çocuk, o an tam da muvaffakiyetin eşiğindedir ve onu yarıda kesmek, onun için büyük bir zorluk oluşturabilir. Bu, çocukların denetimi ele alma ve bitirme isteğini kırmak manasına gelir.
Tabii ki, oyun saatinin sonlanması gerekir, fakat burada kıymetli olan, çocuklarımıza ne kadar paha verdiklerini gösterebilmemizdir. Onların oyunlarını yalnızca bir “dağınıklık” olarak görmek yerine, bu oyunları bir çeşit eser olarak takdir etmek, onların ferdî gelişimlerine büyük katkı sağlar.
Çocuğunuzun oyuncaklarını toplamadan evvel ona, “Bu oyunu bitirmene gerek yok, istersen saklayabilirsin” demek, ona hem özgürlük hem de hürmet gösterdiğinizi gösterir. Bunu yaparken, çocuklarımıza yalnızca bir şeylerin bittiğinde bitmediğini, bazen bir şeyin yarıda da kalabileceğini öğretmiş olursunuz.
Eğer çocuğunuza, oyunun kıymetini anlamadığını düşündüğünüzde, ona şunları söyleyebilirsiniz:
“Bu çok hoş bir şey yapmışsın! Haydi, bunu kaydedelim ki her vakit görebilelim.”
“Bunu kaldırmak zorunda değilsin; lakin inançlı bir yer bulabiliriz.”
“Ne kadar vakit harcadığını biliyorum, bunu saklamak istersen yardımcı olabilirim.”
Bu küçük dokunuşlarla, çocuğunuzun vaktine ve emeğine hürmet gösterdiğinizi hissettirebilirsiniz. Oyunlarına, projelerine hürmet gösterdiğinizde, aslında onlara hayatın bedelli işlerini takdir etmeyi, yaratıcılığa bedel vermeyi öğretmiş oluyorsunuz.
Ayrıca, bazen dağınıklık oluşturmasına müsaade vermek, onlara esneklik ve ödün verme yeteneklerini kazandırır. Böylelikle, geçiş süreçlerinde zorluk yaşamadan, duygusal bağ kurarak devam etmelerine imkan tanımış olursunuz.
